اسلایدر

نام نهادن زینب علیها السلام

چشم اهل مدینه، روزی به جمال زینب کبری روشن شد که پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله در سفر بودند. فاطمه زهرا علیها السلام به امیر مؤمنان علیه السلام عرض کردند: چون پدرم در مسافرت هستند، نامی برای این دختر برگزین. علی علیه السلام فرمودند: من بر پدرت پیشی نمی ‌گیرم. صبر می‌کنیم تا رسول خدا صلی الله علیه و آله از سفر باز گردند.

پس از بازگشت رسول خدا صلی الله علیه و آله از ایشان خواستند تا نامی برای نو رسیده انتخاب کنند. پیامبر فرمودند: فرزندان فاطمه اگرچه اولاد من هستند، ولی امر آنها با خدا است و من منتظر دستور الهی می‌مانم. جبرئیل نازل شد و عرض کرد: خداوند می‌فرماید: نام این دختر را زینب بگذارید، چرا که این نام را در لوح محفوظ نوشته‌ایم.

القاب زینب علیها السلام

حضرت زینب را «عقیله بنی هاشم» نام نهاده اند و عقیله، به زنی بزرگ منش گویند که در بین بستگان، عزیز و محترم و در خاندانِ خود، ارجمند باشد.

دیگر لقب ایشان صدیقه صغری است. به زن بسیار راستگو، صدیقه گویند، و چون فاطمه زهرا را صدیقه کبری می‌خواندند و علی علیه السلام را صدیق اکبر، زینب را صدیقه صغری نامیده‌اند.

لقب دیگر آن بانوی بزرگوار، «عصمت صغری» است، چرا که ملکه1 پاک دامنی و دوری از گناه را خداوند به او عطا فرموده بود. این بانوی امین و بزرگوار القاب دیگری نیز داشته‌اند که از آن جمله است: «ولیّةُ الله» و «اَمینةُ الله».

آن گلهاي زيبا و پرطراوت بهار را ديده ايد كه چگونه به فضاي اطراف خود جان مي بخشند و همه جا را آكنده از زيبائي و لطافت مي سازند؟ و آيا تا به حال ديده ايد كه ناگهان تندبادي خشمگين و بيرحم مي وزد، گلهاي زيبا را از شاخه هاي درختان جدا مي سازد و بر زمين مي افكند. هنگامي كه آن گلبرگهاي زيبا روي زمين پراكنده مي شود آن باغبان شوريده را مشاهده كنيد كه با چه حسرت و اندوهي به آن گلبرگ هاي زيبا مي نگرد.
قطرات اشكهايش را ببينيد كه آرام آرام بر گونه اش سرازير مي شود . باغبان خوب مي داند كه دقايقي پس از آن زيبائي و طراوت باغش با ريختن گلبرگها از بين مي رود و ديگر از آن عطر مست كننده خبري نخواهد بود. و زينب (س) نيز همچون آن باغباني شوريده حال ناظر پرپر شدن گلهاي زيبائي بود كه جهان را عطرآگين مي ساختند و نمونه هاي كاملي از فضيلتهاي انساني بودند. زينب در دنيائي پر از نامردي، پليدي و فريب صلاي آزادي و انسانيت سرداد و از فضيلت هاي انساني و ارزش تعاليم اسلام سخن گفت و مردمي را كه دست خويش را بجنايت آلوده و بعد ابلهانه بركرده هاي خويش افسوس خورده و بر سوگ نشسته بودند بباد ملامت گرفت .

حضرت زینب(س) آنچنان درسی به جهانیان داد که صبر را اسوه خویش و عاشورا را با همه وقایع بزرگش تحمل کرد زیرا او بزرگترین خواهر رنج دیده عاشورا است.

به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، حضرت زینب(س) از زمان تولد و پرورش که در دامان ولایت به دنیا آمده بود همواره عصاره همه رنج‌های خلقت را چشیده بود و در گواه این بیان می‌توان گفت حضرت زینب(س) چه از زمانی که مادرش صدیقه کبری، حضرت فاطمه در کمال مظلومیت به شهادت رسید و او مونس زخم‌های پدرش علی شد و چه از زمانی که برادرش امام حسین(ع) و خاندان پاک و مطهرش در جلوی چشمانش بر روی خاک‌های داغ کربلا تکه تکه شدند، این عطوفت و نمونه بارز صبر و استقامت در سیره‌اش موج می‌زد.

در روایات نقل شده است، آن زمان که حضرت زینب(س) در دامان ولایت به دنیا آمدند پیامبر عظیم‌الشان اسلام حضرت محمد(س) در سفر بودند و هنگامی که از سفر بازگشتند فرشته وحی جبرئیل امین بر پیامبر نازل شد و فرمود: ای محمد اسم این کودک را زینب (صبر) ناگذاری کن چرا که به راستی این خواسته خدای متعال است و به فرموده پیامبر اسم نخستین فرزند حضرت علی(ع) این‌گونه از طرف خدای یگانه برگزیده شد.

گاهي درتاريخ، انسانهاي بزرگ و ارجمندي يافت مي شوندکه مدال افتخار انسانيت را مي گيرند و بر قله رفيع شکوه و جلال مي ايستند و از محدوده زمان خود پا فراتر نهاده و زندگي شان براي هميشه در پيشاني تاريخ مي درخشد و همواره الگويي بزرگ براي انسانهاي حقجو مي شوند. اين  افراد براي خود آفريده نشده اند بلکه متعلق به همه نسل هاي بعد از خود هستند.

حضرت زينب (س)، دختر امام علي (ع) و حضرت فاطمه (س) نمونه بارزي از اين افراد مي باشد. زندگي سراسر حادثه و مصيبت ايشان که با حادثه جانسوز کربلا گره خورده، تبيين کننده  اهداف نهضت عظيم عاشورا و رسالت جدّ بزرگوار و امامان خويش است.

زينب (س) پس از شهادت برادر  عهده دار رسالتي بزرگ مي شود، سرپرستي زنان و کودکان و از همه مهمتر رساندن پيام عاشورا به گوش مردمان فريب خورده و  غافل از حق و باطل.

قيام، مرد و زن نمى‏ شناسد و سازندگى مرزى ندارد، غيرت را در جنسيت ‏حبس نكرده‏ اند واين حصار و حايل نمى ‏تواند چشم ‏پوشى از رسالت‏ بزرگى كه بر دوش انسان است را توجيه كند. و به آن امانت‏ بزرگ نمى‏ توان خيانت كرد.

نيمى از بشر را براى زندگى در جهل و بى‏ خبرى نساخته‏ اند و بار سنگين مسؤوليت را از آنان برنگرفته‏ اند و «زن‏» بودن نبايد پوشيدن ترمه تساهلى باشد براى توجيه به عزلت كشيدن زنان.

هيچ‏كس اين ظلم را روا نمى‏ دارد كه چنين ادعا كند: شريف ترين موجودات خلقت را براى استثمار ساخته‏ اند، و اينكه، «بشويند» و «برويند» و «بپرورند» و در جهل فرو برند و حول خود ننگرند، و خود را حلقه‏ اى گسسته بدانند كه اتصالى به سلسله‏ اى ندارد و اگر ارتباطى هست‏ براى توليد نسل است و ابقاى نسل بشر.

در اجتماع زيستن يعنى «متاثر شدن‏» و «مؤثر بودن‏». و اين براى همه آدميان است و هر كس به مقتضاى توانش بهره‏ اى از آن مى‏گيرد و يا ديگرى را بهره ‏مند مى‏كند.

زينب نام آشنايى است كه دور آن را هاله ‏اى از اوصاف نيك و برتر احاطه نموده است. صبر زينب(س) زبان زد دوست و دشمن است؛ و آسمانيان نيز با آن آشنا چرا كه «عَجِبَت مِن صَبرِكَ مَلائِكَةُ السَّماءِ؛ از صبر زينب ملائكه آسمانى به تعجب آمدند.» وفاى زينب نيز بر كسى پوشيده نيست، چرا كه او بود كه با تحمّل رنج آورترين حادثه‏ ها، و دادن جوانان خويش وفاى خود را به برادر و امام خويش ثابت نمود.

دانش و بصيرت زينب(س) هم براى همه مشهود است چرا كه با بصيرت او و خطبه‏ ها و پيام‏ هاى او بود كه انقلاب كربلا تا درون كاخ يزيد در شام پيشرفت و يزيد و ابن زياد رابه زانو در آورد.

و تدبير او بود كه كاروان اسرا را با سربلندى به مدينه رساند، و در طول اسارت عزّت و سربلندى را، عبادت و عرفان را، حيا و عفّت و پاكدامنى و نجابت را به نمايش گذاشت و... حقاً كه زينب، زينت پدرش اميرمؤمنان (عليه السلام) مى‏باشد با اين همه فضيلت:

    دو عالم بر على نازد، على بر همسرش نازد        على و همسرش زهرا(س) به زينب دخترش نازد

فيض الاسلام مى فرمايد: 

بيش از دوازده سال پيش به درد شكم گرفتار شدم و معالجه اطباء سودى نبخشيد. براى استشفاء به اتفاق و همراهى اهل بيت و خانواده به كربلاى معلى مشرف شديم . در آن جا هم سخت مبتلا گشتم . روزى دوستى از زايرين در نجف اشرف ، من و گروهى را به منزلش دعوت نموده ، با اينكه رنجور بودم ، رفتم . در بين گفت و گوهاى گوناگون ، يكى از علماء (ره ) كه در آن مجلس حضور داشت ، فرمود:

پدرم مى گفت : هر گاه حاجت و خواسته اس دارى ، خداى تعالى را سه بار به نام عليا حضرت زينب كبرى (س ) بخوان ، بى شك و دودلى ، خداى عزوجل خواسته است را روا مى سازد. از اين رو من چنين كرده ، شفا و بهبودى بيمارى خود را از خداى تعالى خواستم ، و علاوه بر آن نذر نموده و با پروردگارم عهد و پسمان بستم كه اگر از اين بيمارى بهبودى يافت ، كتاب در احوال سيده معظمه (س ) بنويسم تا همگان از آن بهره مند گردند.

حمد سپاس خداى جل و شاءنه را كه پس از زمان كوتاهى شفا يافتم . اما از بسيارى اشغال و كارها و نوشتن و چاپ و نشر كتاب و ترجمه و خلاصه تفسير قرآن عظيم به نذر خويش وفا ننمودم ، تا اينكه چند روز پيش يكى از دخترانم مرا آگاه ساخت كه به نذرم وفا ننموده ، من هم از خداى عز اسمه توفيق و كمك خواسته ، به نوشتن آن شروع نمودم و آن را كتاب ترجمه خاتون دوسرا سيدتنا المعصومة ، زينب الكبرى - ارواحنا لتراب اقدامهاالفداه - ناميدم.

منبع:تبیان

السلام عليكِ يا زينب كبري السلام عليكِ يا بنت رسول الله 

«صبر را مفهوم معنا زينب است                          کعبه غمهای دنيا زينب است

  چون حسين است آفتاب شهر عشق                       ماهتاب عالم آرا زينب است»

«هر کس بر مصیبت های این دختر ( زینب سلام الله ) بگرید ، همانند کسی است که

بر برادرانش حسن وحسین (ع) ، گریسته است . »                        پیامیر اکرم(ص)

پیداترین ستاره دیبای خلقت است

زیباترین سروده لبهای خلقت است

زهرا ترین زهره ِ زهرای ِ خلقت است

لیلا ترین لیلیِ لیلای ِ خلقت است

شیواترین سوال معمای خلقت است

گنجینه جزیره اسرار زینب است

بشارت تولد زینب و گریه على (علیه السلام(

هر پدرى را كه بشارت به ولادت فرزند دادند، شاد و خرم گردید، جز على بن ابى طالب (علیه السلام) كه ولادت هر یك از اولاد او سبب حزن او گردید.

در روایت است كه چون حضرت زینب متولد شد، امیرالمؤمنین (علیه السلام) متوجه به حجره طاهره گردید، در آن وقت حسین (علیه السلام) به استقبال پدر شتافت و عرض كرد: اى پدر بزرگوار! همانا خداى كردگار خواهرى به من عطا فرموده

امیرالمؤمنین (علیه السلام) از شنیدن این سخن بى اختیار اشك از دیده هاى مبارك به رخسار همایونش جارى شد. چون حسین (علیه السلام) این حال را از پدر بزرگوارش مشاهده نمود افسرده خاطر گشت . چه ، آمد پدر را بشارت دهد، بشارت مبدل به مصیبت و سبب حزن و اندوه پدر گردید، دل مباركش ره درد آمد و اشك از دیده مباركش بر رخسارش جارى گشت و عرض كرد: ((بابا فدایت شوم ، من شما را بشارت آوردم شما گریه مى كنید، سبب چیست و این گریه بر كیست ؟((.